تنها شدن ترسناك نيست...

تنها شدن ترسناك نيست... ما وقتي طرد مي شويمروي مي آوريم به روابط اشتباه، دل مشغولي هاي مسموم، معاشرت هاي بيهوده...دست به هر كاري مي زنيم تا احساس تنهايي نكنيميادمان مي رود گاهي آدم ها ظرفيت بزرگشدن ندارند،بزرگشان كه مي كنيم دور نمي شوند،گم مي شوند گم مي كنند خودشان راگمان مي كنند لابد كسي هستندكه اينقدر بي محابا محبت نثارشان مي كنيمگاهي بايد براي خودت زندگي كني!دستت را بگيري و ببري در يك كافه دنج ، آمدن ها و رفتن ها را نظاره گر باشي و خودت را دعوت كني به يك چاي تلخ با طعم فراموشي! بنشيني پاي حرف هاي دلت ببيني چه مانده از خودت براي خودت تنها بودن نقص نيست اصلا پديده هولناكي نيستاز خودت كه دور بماني ، خودت را كه كم ببينيشروع مي كني به گزينش آدم هاي بي اعتبار از همان هايي كه آسيب هايشانكارد به استخوان احساست رساندهمعتبر جلوه نشانشان مي دهيبه هر بهانه اي توجيه مي كنينبودن هايشان را،نديدن هايشان راحتي خيانت هاي گاه و بيگاهشان را... نترس از شب هاي تاريكيكه اسمش را گذاشته اي، بي كسيوقتش كه رسيد مي آيد و مي ماند فرد لايقي كه در چشمانشرد آسمان رد خدا باشد مي آيد دستانت را مي گيرد پا به پاي دلواپسي هايت قدم بر مي‌دارد و خوشبختي را همچون چرخ و فلكي ميچرخاند به دور لحظه هايتان

متن:ن: از كسيكه ميگويد: "شما را دوست دارم"اما براي به دست آوردنتان تلاشي نميكند،بگذريد...زمان چيزي را درست نميكندفقط فرصتي را از زندگيتان مي گيرد كه شايد بهترين سالهاي عمرتان باشد.