ياد از ياد حكايت مي كند

الذكر خبر الذكرياد از ياد حكايت مي كندبابا طاهر
هرگاه بنده پروردگارش را ياد كند،نشان آن است كه پروردگارش او را ياد كرده .در مثنوي حكايت زاهدي را مي خوانيم كههمه شب الله گفتي و لب به ذكر دوست شيرين كردي، تا شبي:
گفت شيطانش كه اي الله گواين همه الله را لبيك كوچند اَلله مي زني با روي سختمي نيايد يك جواب از پيش تخت
زاهد از ذكر باز مي ماند و به خواب مي رود.در عالم رويا حضرت خضر را مي بيند كه با وي مي گويد چرا از ذكر فرو ماندي؟مي گويد: لبيكم را هيچ پاسخي نمي آيد.
و خضر از زبان خداوند با او مي گويد:ني تو را در ذكر، من آورده ام؟ني كه من مشغول ذكرت كرده ام؟
و سخن بابا طاهر نيز همين است كه وقتي آدمي به ياد پروردگار مي افتدنشان آن است كه پروردگار او را ياد كرده و به خود فرا خوانده است.
و البته ذكر خدا از بندگان و ذكر بندگان از خدا در اداي كلماتي خلاصه نمي شود.بلكه ذكر كار دل است كه از آنجا به زبان نيز مي رسد.ذكر زبان، بردن نام معشوق است.
خالي از ذكر تو عضوي؟ چه حكايت باشدسر مويي به غلط در همه اندامم نيستسعدي